«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Ο ΜΙΝΩΑΣ Β΄ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ



Ο Μίνως ο Β’ είχε τρείς γιούς μεταξύ των οποίων και τον Ανδρόγεω . Αυτός είχε έρθει στην Αθήνα στην γιορτή των Παναθηναίων και έλαβε μέρος στους αγώνες όπου κέρδισε σ’ όλους. Από την ζήλεια των συναγωνιστών του, λέγεται πως τον σκότωσαν ή κατ’  άλλους ότι ο Ανδρόγεω είχε συνάψει πολύ καλές σχέσεις με τους γιούς του Πάλλαντα, και ο Αιγέας έβαλε νε τον σκοτώσουν στην περιοχή Οινόη. Αλλά και ακόμη ότι είχε λάβει μέρος στο κυνήγι του Μαραθωνίου Ταύρου και εκεί σκοτώθηκε, λέγεται.

«…τν δ Μίνωος υἱῶν νδρόγεως μν ες τς θήνας κατήντησε Παναθηναίων συντελουμένων, Αγέως βασιλεύοντος, ν δ τος γσι νικήσας τος θλητς παντας συνήθης γένετο τος Πάλλαντος παισίν. νταθ´ μν Αγες ποπτεύσας τν νδρόγεω φιλίαν, μήποθ´ Μίνως βοηθήσας τος υος το Πάλλαντος φέληται τν ρχήν, πεβούλευσε τ νδρόγε. βαδίζοντος ον ατο ες τς Θήβας πί τινα θεωρίαν, δολοφόνησεν ατν διά τινων γχωρίων περ Ονόην τς ττικς.»( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 60)

Όπως και να έγινε σημασία έχει πως ο Μίνως μετά από αυτό ήρθε στην Αθήνα με μεγάλο στόλο και για την αποφυγή άλλων κακών αναγκάζονται οι Αθηναίοι να υποστούν το βάρος του φοβερού φόρου που τους επεβλήθη. Κάθε εννιά χρόνια λοιπόν έπρεπε να καταβάλουν στον Μίνωα επτά νέες και επτά νέους βορά στον Μινώταυρο.

«… ἐὰν το νδρόγεω φόνου τ Μίν δίκας δσιν ς ν κενος δικάσ· πακουσάντων δ τ θε τν θηναίων, προσέταξεν ατος Μίνως διδόναι κόρους πτ κα τς σας κόρας δι´ τν ννέα βορν τ Μινωταύρ σον ν χρόνον ζ τ τέρας. δόντων δ´ ατν, πηλλάγησαν τν κακν ο κατ τν ττικήν, κα Μίνως πολεμν παύσατο τς θήνας. διελθόντων δ τν ννέα πάλιν Μίνως λθεν ες τν ττικν μετ μεγάλου στόλου, κα τος δς πτ κόρους παιτήσας λαβε…». ( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 61)
 
Έτσι ήρθε ο Μίνως και ζήτησε τους νέους, αλλά οι πολίτες που δυσανασχετούσαν για την απώλεια των παιδιών είπαν στον Αιγέα ότι ενώ αυτοί χάνουν τα παιδιά τους εκείνος είχε τον δικό του γιό σώο. Και τότε ο Θησέας αποφάσισε να λάβει μέρος στην αποστολή με σκοπό να βάλει ένα τέλος στον βαρύ αυτό φόρο αίματος! Ο Αιγέας μη μπορώντας να μεταβάλει την γνώμη του γιού του,  ζήτησε από τον κυβερνήτη του πλοίου, τον Φέρεκλο, αν πετύχει η  αποστολή να βάλει λευκά πανιά στο πλοίο κατά την επιστροφή στην Αθήνα, αντί των μαύρων ιστίων που έφερε το καράβι , υπόσχεση την οποία ο Φέρεκλος  έδωσε στον βασιλιά  του.

 « Αγες συνέθετο πρς τν κυβερνήτην {κα προσέταξεν ατ}, ἐὰν μν Θησες νικήσ τν Μινώταυρον, καταπλεν ατος λευκος στίοις, ἐὰν δ πόληται, μέλασι, καθάπερ κα πρότερον ποιεν εώθεσαν». ( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 61)

Ο Φέρεκλος ήταν από την Αμαρσία αλλά λέγεται επίσης πως ήταν ο Ναυσίθοος τον οποίο έδωσε στον Αιγέα ο Σκύρος, ο βασιλιάς της Σαλαμίνας, επειδή οι Αθηναίοι δεν είχαν εμπειρία επί των ναυτικών, και για τον λόγο ότι μεταξύ των παιδιών που κληρώθηκαν ήταν και ο ανηψιός του Σκίρου Μενέσθης. Οδηγός στο πλοίο ήταν ο Φαίακας. Μάλιστα, ο Θησέας μετά την επιτυχή έκβαση του άθλου και την επιστροφή στην Αθήνα, αφιέρωσε Ηρώο τόσο στον Φαίακα όσο και στον Ναυσίθοο στο Φάληρο. Και ενώ όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι, ο Θησέας ως πρώτο μέλημα έθεσε να πάει στον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνα να επικαλεστεί την βοήθεια του Θεού . Εκεί προσέφερε την Ικετήριον, κλαδί ελιάς με λευκό έριο, μετά από αυτό ξεκίνησε το ταξίδι! Και αυτό συνέβη την 6η Μουνιχιώνος !

«λθεν πρτον ες τό Δελφίνιον καί φιέρωσεν ες τόν πόλλωνα τήν κετηρίαν, τις τον κλάδος πό τς ερς λαίας, μέ λευκόν μαλλίον στεμμένος, πειτα προσευχηθείς κατέβη ες τήν θάλασσαν τ κτ το Μουνιχινος…» ( Αθανασίου Σταγειρήτου, «Ωγυγία» , Περί των Αρχαίων οικητόρων και Ηρώων της Αττικής, κεφ. Ζ’ περί Θησέως)

Σε ανάμνηση του απόπλου αυτού καθιερώθηκε μετά από αυτό, κάθε χρόνο να στέλνονται παρθένοι στον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνος και να προσεύχονται σ’ αυτό αλλά την αδερφή του Άρτεμη την Δελφινία. Αλλά επειδή είχε πει το Μαντείο πως έπρεπε να επικαλεστούν στο ταξίδι αυτό και την Αφροδίτη, ως προστάτιδα του τολμήματος, για τον λόγο αυτό ο Θησέας θυσίασε μια αίγα προς τιμή της, η οποία λέγεται πως μεταμορφώθηκε σε τράγο, εξ’ ού και το προσωνύμιο της Θεάς, Επιτραγία Αφροδίτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου